Het gaat beginnen, september 2011
Mijn hele leven al ben ik gefascineerd door nieuwe wegen. Niet alleen omdat ze soms zo prachtig in het landschap passen, maar ook door de ‘kunst’ van de techniek die erbij kwam kijken om ze aan te leggen. Het zal wel een erfelijke kwestie zijn. Ook mijn vader kon, op hoge leeftijd, heus wel genieten van een ritje door een mooi landschap, maar het meest genoot hij toch als we ergens over een nieuw stuk asfalt reden zoals over de nieuwe dubbele rondweg langs Eindhoven.
Bof ik dus even dat ik in Maastricht op steenworp afstand van de A2 woon, een notoire bottleneck, waar een stuk snelweg dwars door de stad loopt. Irritant voor reizigers, dat zeker. Maar het ergste voor de bewoners die de uitlaatgassen van een constante stroom zware vrachtwagens en in de zomer caravans voortsleurende auto’s over zich heen krijgen. Na zo’n 20 jaar wikken en wegen gaat daar nu eindelijk een eind aan komen. De overheden en wegenbouwers zijn met een prachtig plan gekomen: twee tunnels boven elkaar, de onderste voor doorgaand en de bovenste voor plaatselijk verkeer. Hiermee blijft boven de grond een parkachtige strook over waar fietsers, voetgangers en spelende kinderen voorrang hebben. Ze noemen het de groene loper. Alles wordt gebouwd terwijl het verkeer er vlak langs door kan blijven rijden. En uiteraard moeten de plaatselijk (dwars)verbindingen ook blijven bestaan. Over zo’n jaar of vier moet de tunnel opengaan.
Ik wil daar iets mee doen! Los van mijn fascinatie voor de dynamiek van grote bouwwerken hou ik van schilderen en tekenen. Dat begint met kijken en in je hoofd beelden opslaan. Later bedenk je dingen waarbij je die beelden gaat gebruiken. Het mooiste is als ik een thema heb. Zo heb ik een jaar lang twee berkenbomen in mijn tuin geschilderd. Ook de bruggen over de Maas vormden een mooi thema. Dit kan een heel mooi project worden! Afbraak, vernietiging en vanuit de chaos de creatie van iets moois.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten