Nassaulaan 2

Soms weet je niet of je verder moet gaan of niet. Ik maak dan in ieder geval een foto zodat ik de volgende keer weet wanneer ik moet stoppen.  Dat is nu zeker nog te vroeg, maar de losse stijl bevalt me wel. Niet te veel dichtverven.

Work in progress

Nassaulaan

Blijft fascinerend die wanden van staal. Ik wil laten zien hoe die tunnelwanden de diepte ingaan maar kan er niet dicht genoeg bijkomen. Kan alleen vanaf het bruggetje bij Randwijck het totaal zien en dat is te ver. Ik klim nog op de modderige bergen aan de oostkant, maar dat levert niet het beeld op wat ik in mijn hoofd heb. Ik kan alleen bij de bouwput bij de Nassaulaan er echt dichtbij komen. Maak snel foto’s vóór ze het weer volstorten met zand en gruis. Het gaat hier vlak langs de huizen.

Maak tijdens de les op Kumulus een schets in pastel in mijn logboek. Fijn weer een opzet te hebben verder te gaan.

 schetsje Nassaulaan, pastel op papier 20 x 30 cm

Damwand 2

Het reces is voorbij, er wordt weer druk gewerkt aan de damwand bij de Nassaulaan. Vannacht voor het eerst echt geluiden gehoord van werkzaamheden aan de tunnel. Gelukkig zit er een buffer van een paar huizenblokken tussen mijn huis en de A2. Toch niet fijn om er nu te dicht bij te wonen.

Tijdens de kerstvakantie lekker bezig geweest in het atelier. Schetsen van de damwand uitgewerkt in olieverf.

Damwand Europaplein, olieverf op grijs karton, 50 x 70 cm

Damwand

Vandaag sinds tijden weer in het atelier bezig geweest. Kacheltje aan en dikke trui. Begin gemaakt met close-up van damwand. Prachtige bruine, rode tinten tegen woeste grijze wolkenlucht (dat is wat ik zag vanmiddag!). Heb vanuit de auto zitten schetsen met krijt, is te koud buiten. Nu is het te laat om verder te schilderen, het is zo vroeg donker. Dus maar even verder aan dit blog.

Sloopwerk

Vóór het kerstreces van de wegenbouwers (ja ook zij werken soms niet, al zou je dat niet zeggen want ook in het weekend en ’s avonds laat gaan ze vaak door), goed, ergens halverwege december dus, heb ik wel een uur bij de sloop van de flats in het Vrouwenveld staan kijken. Het was helder weer met buien maar ook veel zon.  Al bij het schetsen had ik bedacht dat ik dat grote apparaat vanuit een laag standpunt wilde schilderen en vond die dag de kraan op een berg afval staan. Het hek was er redelijk dichtbij dus ik kon het precies zoals ik het me had voorgesteld fotograferen. Uitwerken in olieverf kost me op deze manier geen moeite.

Sloop flats langs de A2, olieverf op grijs karton, 50 x 70 cm

Europaplein 2

Verder uitgewerkt in olieverf op grijs karton.  

Damwandtrillers Europaplein, olieverf op grijs karton, 50 x 70 cm

Europaplein

Het maken van dit blog houdt me van het schilderen. Smoesjes? Zou zo maar kunnen.

Een paar weken geleden kwam ik bij de afslag naar Cadier en Keer en zag ik plotseling een paar enorme zwarte gevaartes vlakbij het viaduct. Wow wat een mooi beeld, daar ga ik iets mee doen. Eerst een paar schetsen. 

Ik besluit een apart logboek bij te gaan houden voor het tunnelproject. Leuk om later te kunnen zien hoe het allemaal begonnen is. In een logboek laat je zien hoe je werkt, wat je ideeën waren, welke inspiratiebronnen je hebt. Je plakt er ook afdrukken van foto’s in of bijvoorbeeld ansichtkaarten uit musea. Schetsen en opzetjes, hoe deel je je doek in, welke ‘lay-out’ als het ware gebruik je. Oefeningen met beeldtaal van de ‘juf’ leren me veel. Hoe kom je in een schilderij, welke weg volgt de blik van de kijker. Daar moet je rekening mee houden. Schetsen met die dingen voor ogen helpt een opzet te maken en bepaalt ook al in een eerder stadium de onderwerpen bij het fotograferen. Het verklaart waarom werk soms goed is en waarom soms 'net niet'.

Begin met bij elkaar zoeken van gebruikt materiaal en schrijf de eerste ideeën op. Maak een omslag van een A2 nieuwsbrief die alle omwonenden regelmatig in de bus krijgen.

Dan komt tijdens de kerstdagen mijn oudste dochter met de tip: waarom hou je geen blog bij? De hele familie valt in: je werkt vaak op het internet, houdt van schrijven, maakt digitale foto’s dus …, breng je je werk misschien eindelijk aan de man (wil ik dat?), het houd je scherp (is een goeie). 

In de dagen die erop volgen begint het idee te rijpen en ik ga op internet zoeken hoe je dat moet doen. Ik zie een aantal mooie voorbeelden en op 1 januari plaats ik mijn eerste stukje, best spannend om zoiets persoonlijks te publiceren. Ik moet ook wennen aan de omgekeerde volgorde waarin het uiteindelijk te zien is. Ik ga kennelijk nog uit van een boek, waarin een chronologische volgorde de norm is. Een blog is duidelijk een vorm van deze tijd, alleen het meest recente telt, gisteren is alweer achterhaald.

Comments (0) :: Post A Comment! :: Permanent Link

Aan de gang, oktober-november 2011

Dit gaat inderdaad een interessant project worden. Het begint al met het omzagen van de bomen langs een groot deel van de wegen rond en door Maastricht. Een soort armzalig, kaal landschap blijft over. Dagelijks worden wegen verlegd, afritten verdwijnen en zijn een paar weken later weer terug. Honderden meters flatgebouw worden vakkundig gesloopt met een soort gele dinosaurussen. Eerst grote stappen gauw thuis. De gigantische zwarte grijper trekt hele muren omver. Direct wordt het afvalmateriaal gesorteerd. Als een suikertangetje pakt de grijper leidingen, trapleuningen en deurlijsten uit het slooppand en laat ze op verschillende stapels vallen.

Verderop is al een begin gemaakt met de damwanden voor de tunnel. Torenhoge zwarte apparaten trillen en heien roestbruine stalen wanden de grond in. Een paradijsje voor de bouwputwatcher. Op de fiets probeer ik zo dicht mogelijk bij alle dynamische activiteiten te komen en maak foto’s om later te kunnen raadplegen als geschikte beelden in me opkomen.  Er zijn collega bouwputwatchers, er ontstaan gesprekken over het verloop van de werkzaamheden. Een ouder echtpaar woont iets verderop in een flat die pas veel later afgebroken gaat worden. Ze vertellen over hun mooie grote flat. Ze vinden het jammer dat ze eruit moeten, maar hebben al getekend voor nieuwbouw aan deze kant van de A2. "Nee, aan de overkant willen we echt niet wonen."

Opbouw, oktober 2011

Hoe ga ik mijn project aanpakken? Bij een eerste, wat amateuristische, tentoonstelling had het me gestoord dat ik zoveel verschillende formaten en technieken gebruikt had. Nu ik aan het begin sta van zo’n lang project kan ik dat direct goed doen. Ik overleg met mijn ‘juf’, mijn guru met altijd weer goede ideeën, tips en kleine hints. Grijs karton, 50 x 70 cm is een goed idee. Het grijze geeft meteen een verbinding. Acryl of olieverf? Olieverf, mijn favoriete materiaal. Gaat dat met het karton? Uitproberen, ermee leren werken. Het gaat, eerst zuigt het karton heel veel op, na een paar lagen kan je ook dikker gaan werken. Aan de randen dun laten, gaat mooi over in het grijs. Die kleur past ook bij het onderwerp, stoer. Karton is een goede keuze, is niet zo duur en je kan meer probeersels produceren. Ik besluit een dikkere soort te gebruiken, staat ook op zichzelf.

Wil ik de grote machines heel precies schilderen? Dat is niet zo mijn stijl, ik ben meer expressionistisch ingesteld. Wil vooral de dynamiek of de indrukwekkende grootte ervan overbrengen. Maar het moet wel kloppen, dus wel foto’s maken.

Terwijl ik de laatste weken hier mee bezig ben, zie ik een verband met het werk van Breitner, die zo’n 100 jaar geleden in Amsterdam bouwputten fotografeerde en later schilderijen, aquarels en etsen met diezelfde onderwerpen maakte. Nou, je kan een slechter voorbeeld hebben ;-) Hieronder de bouwput van de winkelgalerij in de Raadhuisstraat, getekend in 1898.

De bouwput van de winkelgalerij in de Raadhuisstraat, door G.H. Breitner 1898. Collectie Van Eeghen: tekeningen, in stadsarchief Amsterdam

Het gaat beginnen, september 2011

Het gaat beginnen, september 2011

Mijn hele leven al ben ik gefascineerd door nieuwe wegen. Niet alleen omdat ze soms zo prachtig in het landschap passen, maar ook door de ‘kunst’ van de techniek die erbij kwam kijken om ze aan te leggen. Het zal wel een erfelijke kwestie zijn. Ook mijn vader kon, op hoge leeftijd, heus wel genieten van een ritje door een mooi landschap, maar het meest genoot hij toch als we ergens over een nieuw stuk asfalt reden zoals over de nieuwe dubbele rondweg langs Eindhoven.

Bof ik dus even dat ik in Maastricht op steenworp afstand van de A2 woon, een notoire bottleneck, waar een stuk snelweg dwars door de stad loopt. Irritant voor reizigers, dat zeker. Maar het ergste voor de bewoners die de uitlaatgassen van een constante stroom zware vrachtwagens en in de zomer caravans voortsleurende auto’s over zich heen krijgen. Na zo’n 20 jaar wikken en wegen gaat daar nu eindelijk een eind aan komen. De overheden en wegenbouwers zijn met een prachtig plan gekomen: twee tunnels boven elkaar, de onderste voor doorgaand en de bovenste voor plaatselijk verkeer. Hiermee blijft boven de grond een parkachtige strook over waar fietsers, voetgangers en spelende kinderen voorrang hebben. Ze noemen het de groene loper. Alles wordt gebouwd terwijl het verkeer er vlak langs door kan blijven rijden. En uiteraard moeten de plaatselijk (dwars)verbindingen ook blijven bestaan. Over zo’n jaar of vier moet de tunnel opengaan.

Ik wil daar iets mee doen! Los van mijn fascinatie voor de dynamiek van grote bouwwerken hou ik van schilderen en tekenen. Dat begint met kijken en in je hoofd beelden opslaan. Later bedenk je dingen waarbij je die beelden gaat gebruiken. Het mooiste is als ik een thema heb. Zo heb ik een jaar lang twee berkenbomen in mijn tuin geschilderd. Ook de bruggen over de Maas vormden een mooi thema. Dit kan een heel mooi project worden! Afbraak, vernietiging en vanuit de chaos de creatie van iets moois.